Jutro jest zawsze czyste, nieskalane żadnym błędem.

Lucy Maud Montgomery

Jutro jest szansą, by rozpocząć wszystko na nowo. Może by zapomnieć o tym, co się wydarzyło, o tym, co się czuło, by zatrzymać bieg pędzących wydarzeń. Jeśli by się nad tym racjonalnie zastanowić, powinnam jutro odciąć się zupełnie od Ciebie, powiedzieć, że to co się wydarzyło nie miało dla mnie żadnego znaczenia i pchnąć Cię ponownie w ramiona mojej siostry. Prawda, nic nie byłoby już takie samo, nie mogłabym już na Ciebie patrzeć bez wygłodniałego wzroku, ale sytuacja uległaby normalizacji. Po prostu byśmy się nie widywali.
A jednak popełniam błąd i dzwonię do Ciebie. Pytam, czy robisz coś dzisiaj, odpowiadasz, że masz trening. No tak, codziennie masz treningi, ale moją głowę zaprząta zbyt wiele istotnych faktów, które w tym momencie całkowicie wypierają wiadomości o Twoich treningach z mojej głowy. Wybacz, Kochanie, taka już jestem, roztrzepana. „A po treningu?” pytam z nadzieją, bardzo chciałabym się z Tobą dziś zobaczyć. „Spotykam się z Matyldą.” Mówisz bez ogródek, a mnie się to podoba, bo zawsze szanowałam Cię za szczerość. „Uhm.” Tylko tyle jestem w stanie powiedzieć, ale Ty rozumiesz moją sytuację i odpowiadasz na niewypowiedziane przeze mnie pytanie: „Mam zamiar zakończyć z nią znajomość.” Wręcz widzę, jak na Twojej twarzy pojawia się uśmiech i mimo że dzieli nas kilka kilometrów, wyczuwam Twoją radość. Tak, ja też się cieszę, choć z drugiej strony żal mi mojej biednej siostry, która będzie cierpieć. Przez Ciebie. Przeze mnie. Przez nas.
I choć „jutro” nie doszło do żadnych czynów, to jednak słowa wypowiedziane przez Ciebie są istotniejsze, niż jakiekolwiek czyny. I wspólnie brniemy w to dalej i razem popełniamy błąd. Może kolejne jutro okaże się być dla nas takim bezbłędnym?